11 november

Ondanks dat mijn rug helemaal verbrand is van het zwemmen gisteren en ik al vier dagen wifiloos leef, heb ik de beste dag tot nu toe achter de rug. 

Vanochtend ben ik, zoals elke zondag, naar de markt geweest, om mijn groenten en fruit te kopen. Het was anders dan anders. Ik heb namelijk besloten dat ik van nu af aan Guatemalteeks ben. In de jutten zak verdween dus verse koriander, chilipepers, zwarte bonen, papaja en in maïsbladeren gerolde kaas. Mijn nieuwe nationaliteit bevestigend werd ik herkend terwijl ik mijn inkopen deed. Met een vijftal personen heb ik een babbeltje geslaan. Het klinkt niet erg speciaal, maar voor mij deed het toch veel. Meer en meer waarde hecht ik aan de kleine dingen die het leven geeft.

Gedurende de namiddag deed mijn gewoonlijke zondagse zaken. Schrijven, tekenen, brood bakken, kuisen, gitaar spelen. Ernaast ben ik met mijn camera door de tuin getrokken om de kleurrijke planten te fotograferen. Doordat de wifi in het hele dorp nog steeds plat ligt is bellen met mama en papa er vandaag jammer genoeg niet van gekomen. 

's Avonds ging ik naar de mis. Eergisteren is de plaatselijke katholieke pastoor, padre Eric, toegekomen van zijn jaarlijkse reis naar België. 33 jaar geleden is de Oudenaardse man naar Guatemala verhuisd. Ik stond al lang te popelen hem te leren kennen, en nog eens Nederlands te spreken. Bon, de mis. Die verliep min of meer hetzelfde als de missen in België. Er werd gezongen, gestaan, gezeten en geknield. Men bad tot God en de pastoor vertelde enkele verhalen. Hij begon met het vertellen dat deze dag, elf november, een herdenkingsdag voor de miljoenen soldaten, gesneuveld tijdens de Wereldoorlogen, is. Erna legde hij in twee zinnen uit wat deze waren en wanneer deze plaatsvonden. Als je niet van geschiedenis houdt, ga dan in Guatemala naar school.

Om de dag af te sluiten heb ik lekker pikant gegeten! Nomnomnom...