Navidad

Kerstmis is de max. Hier in Guatemala toch. Het leeft, het geeft. Men kijkt er al van begin november naar uit. Voor weken wordt nergens anders over gesproken. Het is het feest van vriendschap en geluk. Voor even kent iedereen elkaar, helpt iedereen elkaar, knuffelt iedereen elkaar. Er heerst een euforische sfeer die ik nog nooit eerder heb meegemaakt.

De kerstboom

Op vrijdag 7 december werd ik net voor de middag door enkele jongens meegevraagd die avond naar de kerstboom te gaan kijken. De lichten zouden aangestoken worden. "Oké", dacht ik, "het is eens iets anders, zal wel tof zijn zeker". Dat was zwaar onderschat.

Elke stad, elk dorp investeert in een kerstboom, liefst hoger dan die van het buurdorp. Op sommige plaatsen heb ik er van meer dan twintig meter gezien! Die van San Miguel was een meter of negen. Het enige spijtige is dat ze gefabriceerd zijn.

Het centrum binnenwandelend kwamen we duizenden mensen tegen!! Zelfs vanuit de armste aldeas kwam men naar het centrum! Overal stonden kraampjes, tamales en arroz con leche verkopend (=maïsgebakjes en een zoet, warm rijstdrankje). Er passeerde een heuse stoet, gooiend met snoepjes, liederen zingend. Een bekende zanger (zijn nadoener) kwam zingen op het geïmproviseerde podium, gevolgd door komische en andere muzikale acts. Achter ons werd vuurwerk afgestoken, mooi vuurwerk, voor bijna twintig minuten aan een stuk. Voor bijna twintig minuten aan een stuk stond iedereen het met open mond toe te gapen. Stel je voor: vuurwerk! Wanneer we ons omdraaiden waren de lichten aan, iedereen had het gemist. Erna vertrokken sommigen naar huis, anderen gingen iets eten en nog anderen hingen gewoon wat rond. Al bij al was het het gezelligste en grootste evenement dat ik tot dan toe had meegemaakt in San Miguel.

Posadas

De zeven dagen voor kerstavond zijn er wandeltochten. Wandeltochten van huis naar huis, met iedereen die wilt deelnemen. Elk onderkomen waar men stopt heeft een avondmaal bereid, voor al die mensen! In enkele krappe kamertjes zit iedereen tegen elkaar. Terwijl men spreekt en preekt krijgt men eten en drinken. De laatste avond van de posadas is 23 december.

Kerstavond - nacht

Vierentwintig december, 23u45. Ruben en ik vertrekken naar don Pablo zijn huisje in Barrio El Calvario. Het is een vijf-minutendurende tocht daarheen. Toegekomen stonden ons marshmallows en poncho de fruta te wachten. De film Home Alone stond zowaar op de achtergrond te spelen. Na enkele minuten van begroetingen ging iedereen naar het dak, om alle gekochte bommen en vuurwerk af te steken. Het was een ongelofelijk moment. Na waren Ruben en ik het die de lucht aangaapten. Elke persoon, elk huis, had een enorme lading buskruit gekocht om deze nacht te vieren. Voor een kwartier aan een stuk kleurde de hemel explosief en kon je elkander amper verstaan door de continue ontploffingen. Zelfs de arme boeren, wonend op de San Miguel omringende bergflanken, hadden zich uitgesloofd om deel te kunnen nemen aan het kerstelijke vuurwerk. Prachtige zichten zagen we, versteld stonden we. Dit is een once-in-a-lifetime, beseften we. Nadat we klaar waren met onze bommen, kregen we van iedereen gratis knuffels. Beneden wachtten tamalitos en meer poncho de fruta ons op; het was een onvergetelijke avond!

Voor een nacht was geen hond meer te horen.

Cena met de compañeros

Ook in DIFAM wordt Kerstmis gevierd. Elke collega zijn naam stond op een papiertje in een pet, men trok wichelenderwijs een naam om voor die persoon enkele cadeautjes te kopen. Een week voor kerstavond hielden we een diner, voorafgaand door het doorgeven van cadeaus, geven van speeches en drie flessen rum. Hetgeen ik zei ging als volgt:

Compañeros. Muchas gracias a cada una de ustedes.

Antes de venir aquí tenía miedo para salir Bélgica. Unas nueve meses sin mi familia, sin mis amigos y amigas belgas. Tenía mucho miedo. Cada una de ustedes me han mostrado corazones muy calores y muy abiertos. Muchas veces ya he extrañado a mi vida, familia y amigos en Bélgica, pero cada vez alguién de ustedes estaba allá para darme el corazón que necisitaba. Ustedes son más de amigos para mí. No tenemos lo mismo color de piel, ni la misma altura, religión o educación. Pero, ustedes son como hermanos, tíos para mí. Sin ustedes no podía ni podría hacer lo que estoy haciendo aquí. 

Gracias por todo;

En toen overvielen de tranen me. Ik mis jullie.