Rechten van dieren

Volgens mij heb ik mijn ritme wel gevonden ondertussen. Na en voor het werken vind ik tijd om te sporten, koken, eten, lezen, tekenen, om muziek te luisteren en te maken, me te ontspannen en zelfs om de was te doen en de vloer te kuisen. 

Woensdag hebben we een geit aan een boerin gegeven. Een geit betekent hier elke dag een glas verse melk voor je kinderen, een luxe die lang niet iedereen heeft. 

Nu, voor we de geit konden geven, moesten we haar vervoeren. We hebben dat - aangezien we ons in Guatemala bevinden - op Guatemalteekse wijze gedaan. De geit werd met een touw rond de hals strak vastgebonden  achter in de pick-up. De lasso was zodanig kort dat de geit amper kon bewegen. Eerst dacht ik "çavakes nog, dan blijft ze staan en kan ze niet terwijl de auto rijdt uit de laadbak springen." Dat was buiten de toestand van de wegen gerekend. Door de ontelbare putten in de schuine straten kon de geit met haar gladde hoeven absoluut geen houvast vinden op de glibberige bodem van de laadbak. Het enige wat haar ervan weerhield telkens te vallen was het touw, dat haar via haar hals omhoog hield. Haar poten slingerden maar rond, het was geen zicht. Dierenrechtenstrijders zouden een hartaanval krijgen.

De manier waarop de lokale inwoners hun vee behandelt kan ik hun niet kwalijk nemen. Ze proberen het beste te doen met wat ze hebben. Een geit krijgt een leefruimte van min of meer twee op twee meter. Kippen leven met tientallen op een nog kleinere ruimte, andere dieren komen er niet beter van af. Men heeft gewoon de middelen niet boerderijdieren een mooie, ruime stal of deftig vervoer te geven, zelfs niet om het aan hunzelf te geven. Het Belgische vee leeft beter dan de boeren hier. 

Dierenrechten zijn wel een van de best behandelde punten door de Guatemalteekse regering. Sinds enkele jaren mag je geen honden meer ombrengen op straat.