Verslag Engelse lessen

Na het afwerken van de cursus die ik maakte, konden de vier lesweken beginnen. De bundel bevat drieëntwintig bladzijden en behandelt:

Introducing yourself, useful sentences, professions, adjectives, colours, counting to 100, in the classroom, daily activities, to be, to have and regular verbs in the present simple, the alphabet, poems, speaking exercises and definite and indefinite articles.

Er zijn drie groepen die les volgen. Kinderen komen op zaterdagnamiddag, één groep volwassenen zaterdagvoormiddag en de andere adults op maandag- en woensdagavond. Binnenkort start ik nog een nieuwe groep op met degenen die te laat waren zich in te schrijven. Dit zal waarschijnlijk op dinsdag en donderdag, de vaste DIW-dagen, zijn.

De volwassenen die twee van hun weekavonden opofferen om een nieuwe taal te leren zijn erg gemotiveerd. Ze willen meer kansen kunnen krijgen en hun hersenen jong houden.

Hun parallelgroep is het tegenovergestelde, een ramp. De zaterdagvoormiddag die ik voor hen opoffer nemen ze niet serieus. De meerderheid daagt zelfs niet op. Ach, hun probleem.

De kinderen vermoeien me enorm, zaterdagavond ben ik doodop. Al vind ik dit de tofste groep om mee te werken, het is lastig de concentratie erbij te houden, wanneer iets nieuw uitgelegd wordt is dat catastrofaal. De leeftijden variëren tussen tien en veertien, maar daarom kan nog niet iedereen deftig schrijven. Voor sommigen duurt het een minuut I am neer te pennen. Bij volwassenen is dit beter, al blijft duidelijk wie meer en wie minder naar school kon gaan.

Een probleem waar ik met alle groepen op bots is het schrijnende tekort aan kennis en onderwijs. Toen ik de Engelse lidwoorden overliep, bleek dat niemand wist wat een lidwoord was. Bon, geen probleem, in het Spaans begon ik dus: een lidwoord is het kleine woordje dat steeds voor een zelfstandig naamwoord wordt gebruikt, bijvoorbeeld... Al voor ik was uitgesproken klonk de vraag Wat is een zelfstandig naamwoord? Steeds geduldig leg ik met handen en voeten uit wat deze tot nu toe onbekende termen allemaal betekenen. Sommigen zijn er snel mee weg, voor anderen moet het -echt waar- tien keer herhaald worden. Daardoor ligt elke groep achter op schema (wat een typisch Belgisch ding is om te zeggen, schema's worden hier toch niet gebruikt!). Het voelt echter wel ietwat onvertrouwd aan, als dummie in de Spaanse taal diens grammatica aanleren aan personen wiens moedertaal het is.

Al kruipt hier veel tijd en moeite in, het allermoeilijkste is en blijft de uitspraak. Die is dan ook onlogisch als wat. Vind een Engels woord dat wordt uitgesproken zoals het geschreven staat. Sommige woorden hebben zelfs twee verschillende uitspraken, met verschillende betekenissen! Live, bijvoorbeeld. Klanken als h, v, r, j, u, uu, ou, au, ui, eu, i, ... bestaan in het Castiliaans gewoonweg niet. Ik mag dan ook niet verwachten dat men deze op een halfuur aanleert.

De lessen gaan dus traag en moeizaam vooruit. Ondanks dat geef ik ze echt graag, ik vind het tof voor een klas te staan. Er wordt vaak gelachen in mijn lessen, meestal met dank aan de leerlingen! Het grappigste moment tot nu toe vond plaats net nadat we concludeerden dat green and orange brown maken. Van de eerste rij klonk: I'm green and orange!, om door de andere leerlingen overgenomen te worden. De voortgang die in de lessen wordt gemaakt geeft me het gevoel dat ik werkelijk een steen bijdraag, de mensen iets bijleer waar ze iets aan hebben. 

Entonces

Gracias por eso.

Gracias a Tom y Julie y

Gracias a todos los que leen mis historias.