Waar zijn de mannen?

Heb je je ooit afgevraagd waarom de term 'hondenleven' een negatieve betekenis heeft? Ik namelijk wel. Een hond heeft toch een de max van een bestaan? Slapen en eten zoveel je wilt, aaitjes krijgen van je baasje en ravotten en spelen tot je niet meer kunt. Blijkbaar geldt dat niet overal. Heb je je dus ooit afgevraagd waarom de term 'hondenleven' een negatieve betekenis heeft? Ik namelijk wel. En nu weet ik ook waarom. 

Overal zie je de trouwe viervoeters: in het dorp, op de straten, op het platteland. Er zijn zowaar meer blaffers dan mensen. Allemaal zijn ze vuil, vies, mager en sluw. Wanneer men in de velden wandelt en er een hoort of ziet, grijpt men zo snel mogelijk naar een tak of een steen om op het gespuis te gooien, zodat men niet lastiggevallen wordt. Verloren zielen zijn ze, zoekend, wanhopig. Wanneer een hond sterft is hij voer voor de aasvogels.

Drie van mijn collega's en ik hebben ook deze zonnige maandag de boerderij in Florida bezocht. Een kleine ruimte vol met plastiek zakjes werd tegen dieren beschermd met prikkeldraad, in horizontale lijnen, elke 10 centimeter boven elkaar. In de zakjes plantten we allerlei soorten boompjes, zaden en kruiden.  Op deze plaats was één hond die mijn aandacht trok, zielig als hij was. Hij zag eruit alsof hij net door een horde hyena's was aangevallen, stonk van de ruft en mankte. Ondanks hem hier geen betere toekomst wachtte, wurmde hij hemzelf tussen de onderste twee lagen prikkeldraad, zijn vacht open rijtend, om aan de andere kant met stenen bekogeld te worden. Na enkele tellen van pijn en vernedering vond hij toch een plekje waar hij hem tot een bolletje kon rollen om rustig zijn manke poot verder af te bijten.

Maar waar zijn de mannen nu?

Al heel de week vraag ik het me af. Elke keer dat we een boerderij of community bezoeken zijn er vrouwen en kinderen genoeg, maar bijna nooit in gezelschap van mannen. Als er dan eens een man aanwezig is, is het duidelijk dat hij van hogere status is dan al de vrouwen.

Vanmiddag waren we met hele equipo DIFAM uitgenodigd om te eten bij de community waar we donderdag terrassen gegraven hadden. Voor een tiental vrouwen en nog meer kinderen was er één man van de partij. Hij was dan ook degene die ons begroette, en samen met ons at, terwijl de vrouwen ons naar wens bedienden. Is dit dan de manier waarop het hier verloopt? Het eten was alleszins het beste dat ik al had gegeten sinds mijn verblijf hier. Een soort kippenbouillon met gekookte wortel en patat, enkele stukken vlees en een halve maïskolf, pikant gemaakt met chilipepers. Gesmikkeld dat ik heb!

De traditionele kledij is prachtig! Alle mannen dragen sombrero's en de vrouwen zijn volop aan het kampen om wie de meeste kleuren en bloemen op haar rok krijgt!

Vanmiddag heb ik met de motor leren rijden :) en ben niet gevallen! Ik moet wel nog wat oefenen op starten en stoppen...

Overal waar je komt zie je dieren grazen. Koeien, schapen, geiten en varkens grazen in de berm van de straat, tussen bomen en zelfs in het dorpscentrum, vastgebonden aan paaltjes in de grond, op dezelfde wijze als hoe de geiten in de Jommeke-strips cirkels in het gras maaiden.