Weekverslag

Dat mag ook wel eens, hé, een simpel weekverslag. Het was een rijke week. Ik heb niet enkel veel gedaan, ik heb ook veel mensen leren kennen, de straten met de pick-up en de motor onveilig gemaakt en ik ben me oprecht welkom beginnen voelen. Wat ik vandeweek níet heb gedaan is België of iets dat eraan verwant is gemist.

Maandag hebben Fredy, Gustavo en ik in de voormiddag een veld met zoete maïsplanten bezocht. We ontdekten dat er onder de bij-aantrekkende gewassen een virus heerste en zochten oplossingen. Alvorens terug te keren bezochten we een andere boerderij, om tips te geven hoe je fruitbomen gezond kan laten groeien. Na maïskolven met chilisaus en ketchup gegeten te hebben, deed ik het gewoonlijke na-middags administratiewerk. 's Avonds heb ik bij Enma, Gustavo en hun vier zonen zowaar stoverij met frieten gegeten! Op Guatemalteekse wijze, wel te verstaan. Dit betekent met veel look, koriander en maïstortilla's. Het was lekker en gezellig.

Dinsdag ben ik vroeg in de ochtend met padre Eric naar San Marcos vertrokken, een stad die een tweetal uur zuidelijker ligt. Zo lang in de auto zitten met een spirituele man die ontzettend goed weet wat allemaal gaande is in het land, was razend interessant. We praatten over de goudmijn waarop San Miguel rust, de politiek, armoede, religie en nog veel meer. 's Namiddags bezocht ik Sícabe, om te kijken hoe het met de bouw van don Moisés' huisje is. In de avond heb ik met wat vrienden een voetbalwedstrijd gespeeld. Na een score van 30-27 en bijna twee uur gespeeld te hebben waren we allemaal doodop. Nog geen minuut nadat we besloten hadden de wedstrijd af te ronden, brak een hels onweer los. Dat betekende dus rennen naar huis! 

Woensdag was niet erg speciaal.

Donderdag ben ik met Roger naar de afstudeerceremonie van de school hier geweest. Ik weet niet goed hoe ik het moet noemen, het schoolsysteem is erg anders dan in België, ik heb het nog steeds niet echt door. Het waren zestien- à zeventienjarigen die hun diploma kregen. Na vele lange, saaie speechen kregen de studenten hopen cadeaus van mensen die ze amper kennen. Het zijn de peters van de school. DIFAM is ook van enkele scholen peter, maar daarvoor was ik er niet. Alle studenten hebben ook een persoonlijke peter. Die wordt samen met zijn metgezel uitgenodigd om zich bij het middagmaal van die familie aan te sluiten. Aangezien ik Rogers metgezel was kon ik profiteren van lekker, maar vooral gratis voedsel!

De familie bij wie we aten moet één van de modernste families zijn die ik hier al gezien heb. Iedereen, ongeacht geslacht of leeftijd, deelde dezelfde tafel. We werden door mannen bediend en op de achtergrond hoorden we Engelse artiesten zoals 4 Non Blondes en Alphaville. Deze westerse sfeer stond in groot contrast met wat zich na de heerlijke maaltijd afspeelde. Ramen en deuren werden gesloten, kaarsen werden aangestoken. Een extreem-evangelische preker kluisterde met zijn heldere stem iedereen aan zijn lippen. Ik moet zeggen, nog nooit heb ik iemand zo goed horen spreken! Spijtig dat hij al het denkvermogen van de arme zielen stal. Alles wat hij zei werd als waarheid aangenomen, en alles wat hij zei staat letterlijk in de Bijbel. Hij had een wel erg gesloten blik op de wereld, de mensheid en diens evolutie. Te begrijpen dat vele mensen blijven hangen waar ze zijn, er niet in slagen hun levenskwaliteit te verbeteren, als er nog steeds mannen zoals hem vrij als een vogel hun gang gaan. Hij sprak trouwens ook kort over mij, dat ik geen Spaans sprak en hem dus niet verstond. Bewijst nog maar eens wat voor research hij doet alvorens gedachten en ideeën als waarheden over te brengen op de goedgelovigen die niet beter weten.

Erna bezocht ik nogmaals don Moisés en zijn huisje in Sícabe, om op de terugweg ook bij een andere familie met een afstuderende dochter op een kommetje eten getrakteerd te worden.

Na nog een voetbalwedstrijd gespeeld te hebben, hebben Gustavo en Enma met hun kinderen, Roger, Yunior, Moíses en Gustavito, bij mij spaghetti gegeten. Ze vonden het lekker, maar pikant.

Vrijdag heb ik met de pick-up en Gustavo naast mij van boerderij naar boerderij gereden, om te checken hoe het met de mensen gaat, of hun dieren nog steeds gezond zijn en of de planten goed groeien. Alles was dik in orde! Na de werkdag met administratiewerk af te sluiten hebben de compañeros, de collega's, pinten bij mij gedronken. Nieuw recept: zout in je bier. Daar houden ze hier van. 

Gisteren heb ik van alles en niets gedaan.

Vandaag heb ik Margarito, de man op de foto, lasagne leren klaarmaken. Meer en meer mensen spreken me aan wanneer ik richting dorpscentrum ga. Ik vind het echt leuk. Straks ga ik naar de mis en dan slapen ofzo.