Dit verhaaltje heeft veel te lang op zich laten wachten. Het beschrijft de inwoners, de cultuur en het land. Niets is meer typisch aan Guatemala dan haar vervoer - zowel openbaar als privé. Het wordt nog eens geaccentueerd door de steile bergwegen en de vele scherpe bochten.
Kerstmis is de max. Hier in Guatemala toch. Het leeft, het geeft. Men kijkt er al van begin november naar uit. Voor weken wordt nergens anders over gesproken. Het is het feest van vriendschap en geluk. Voor even kent iedereen elkaar, helpt iedereen elkaar, knuffelt iedereen elkaar. Er heerst een euforische sfeer die ik nog nooit eerder heb...
Velen vragen wanneer ik hun kinderen Engels aanleren zal. Anderen willen zelf lessen krijgen. Nee kan ik moeilijk zeggen, het is van groot belang. De Migueleense Guatemalteken willen Engels leren: om naar Amerika te emigreren of gewoon om het te spreken. Door gebrek aan mensen die de taal beheren zal ik het maar proberen.
Heb ik al vermeld dat de mensen hier pakken kleiner als in Europa zijn? Slechts enkelingen komen tot boven mijn kin! Ik kan nergens naartoe gaan zonder me te bukken. Als ik rechtop een deur binnenwandel scalpeer ik mezelf, stoot ik mijn voorhoofd tegen de deurpost of breek ik mijn neus. Al meer dan ik kan tellen heb ik mijn...
Mijn eerste DIFAM-solomissie zit er op! Samen met Fredy ben ik met de motor naar Rio Cal gereden: drie kwartier steile grindwegen beklimmend, over het pad stromende beken overstekend en haarspeldbochten nemend om vervolgens op te splitsen en te voet van huis naar huis te gaan. Het doel van de missie: checken of men al planchas heeft, en in welke...
Zondagavond ben ik dus naar de mis geweest, alweer. Ik vind het wel prettig om er naartoe te gaan. We zingen er veel, het doet me denken aan de koorlessen die spijtig genoeg voltooid verleden tijd zijn. Ondanks ik in België nooit een mis heb bijgewoond, veronderstel ik dat ze hier hetzelfde verloopt. Bij het binnenstappen van de kerk gaan...
Dat mag ook wel eens, hé, een simpel weekverslag. Het was een rijke week. Ik heb niet enkel veel gedaan, ik heb ook veel mensen leren kennen, de straten met de pick-up en de motor onveilig gemaakt en ik ben me oprecht welkom beginnen voelen. Wat ik vandeweek níet heb gedaan is België of iets dat eraan verwant is gemist....
Ondanks dat mijn rug helemaal verbrand is van het zwemmen gisteren en ik al vier dagen wifiloos leef, heb ik de beste dag tot nu toe achter de rug.
Alle problemen waar Guatemala onder lijdt hangen als bananen aan elkaar. Onderwijs, mobiliteit, milieubewustzijn, voorbehoedsmiddelen, zijn stuk voor stuk quasi onbekende termen, waardoor armoede, overspel, alcoholisme, seksisme en honger dagelijkse begrippen zijn. De tros die de bananen samenhoudt is de regering, die er, corrupt als ze is,...
Gisteren nog stuurde ik een mail naar mijn peter, waarin ik zei dat ik nog steeds niet heb kunnen of durven spreken over de religie. Men gelooft hier in het bestaan van God als in het eten van maïs. Vanmiddag is daar echter verandering in gekomen, na een genuanceerd en best wel leuk gesprek met de locals!